Ως Έλληνες πολίτες αλλά και ως εργαζόμενοι με πολλές θυσίες στα Δάση που για την διάσωσή τους άφησαν την τελευταία τους πνοή συνάδελφοί μας πέφτοντας θυσία στο βωμό της προστασίας του Κοινωνικού αγαθού που λέγεται Δάσος και φυσικό περιβάλλον, ενώνουμε τις φωνές αντίστασης και διαμαρτυρίας με όλους όσους αντιστέκονται στην επερχόμενη ιδιωτικοποίηση και το ξεπούλημα του δασικού πλούτου και των οικοσυστημάτων της Χώρας μας που προορίζονται να μετατραπούν σε εμπόρευμα και αντικείμενο στυγνής κερδοσκοπίας στα πλαίσια της «ελεύθερης» πλέον αγοράς, πλούτου που περιήλθε στην Ελληνική κυριότητα με αγώνες και θυσίες από την απελευθέρωση της χώρας μας μέχρι σήμερα.

    Το γεγονός ότι το Σύνταγμα του 1975 έβαλε εμπόδια στην παραπέρα λεηλασία των δασών και αποτελούσε φραγμό στην εμπορευματοποίηση της γης και το ξεπούλημα των δασών της χώρας μας πολύ σύντομα προσπάθησαν να το παρακάμψουν και να ανατρέψουν με πλάγιο τρόπο τις διατάξεις του.

  Έτσι λοιπόν μέσα σε 4 χρόνια, συγκεκριμένα το 1979, η Νέα Δημοκρατία με τον Ν.998/79 έκανε την πρώτη προσπάθεια αποχαρακτηρισμού δασικών εκτάσεων που ονομάστηκαν χορτολιβαδικές με αποτέλεσμα 25 εκατομμύρια στρέμματα να αποχαρακτηριστούν. Ο Νόμος αυτός χαρακτηρίστηκε αντισυνταγματικός.

  Η δεύτερη προσπάθεια έγινε με το ΠΑΣΟΚ με τον Ν. 1734/87 ο οποίος χαρακτήριζε 45 εκατομμύρια στρέμματα ως «βοσκότοπους» αλλά και αυτός κρίθηκε αντισυνταγματικός από το ΣτΕ..

  Επειδή οι διάφορες παρεμβάσεις με τα νομοθετήματα αυτά έβγαιναν αντισυνταγματικές για αυτό επιχειρήθηκε η απ’ ευθείας επέμβαση στο Σύνταγμα.

  Για αυτό λοιπόν το 2001 το ΠΑΣΟΚ προώθησε Συνταγματική αναθεώρηση και έδωσε το δικαίωμα σε ιδιώτες να παρεμβαίνουν στα Δάση και τις δασικές εκτάσεις. Η ιδιωτικοποίηση των δασών κατοχυρώθηκε και Συνταγματικά με την αλλαγή του ορισμού του Δάσους και των δασικών εκτάσεων, νομιμοποιήθηκαν οι παράνομοι οικισμοί οι παράνομες οικοδομήσεις και οι διάφοροι οικοδομικοί συνεταιρισμοί νομιμοποίησαν ότι είχαν χτίσει μέσα στα δάση.

  Με το Ν.3208/2003 του ΠΑΣΟΚ, που συντάχθηκε κατ’ εφαρμογή της τότε αναθεώρησης του Συντάγματος του 2001 και που εφαρμόζει τώρα Η Νέα Δημοκρατία ανελλιπώς, αποχαρακτηρίζονται γύρω στα 50 εκατομμύρια στρέμματα Δάσους.

  Επειδή όμως και αυτού του Νόμου η Συνταγματικότητα είναι υπό αμφισβήτηση και κάτω από το βάρος της κατάρρευσης των σχεδίων εμπορευματοποίησης των δασών, φέρνουν πάλι στο προσκήνιο την αναθεώρηση του Άρθρου 24 του Συντάγματος σε συνδυασμό με αυτήν του άρθρου 117 που κατοχυρώνει την αναγκαστική αναδάσωση μετά από πυρκαγιές και την απαλλοτρίωση των δασών μόνο υπέρ του δημοσίου. Σκοπός τους βέβαια είναι να αρθούν οι παραπάνω δεσμεύσεις για τους ιδιώτες «επενδυτές» .

  Βέβαια το ΠΑΣΟΚ δήλωσε ότι δεν θα ψηφίσει την αναθεώρηση, αυτό όμως δεν αναιρεί την αναθεώρηση του Άρθρου 24 το 2001 και μια σειρά νόμων και παρεμβάσεων που συνέβαλλαν και συμβάλλουν στην περαιτέρω καταπάτηση μεγάλων εκτάσεων με την είσοδο των μεγάλων συμφερόντων στα δάση και τις δασικές εκτάσεις της Χώρας μας. Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που για λόγους εντυπώσεων το κόμμα αυτό αναθεώρησε αντιπολιτευτικές του θέσεις και εφάρμοσε αυτό που καταψήφιζε ως αντιπολίτευση π.χ οι αντιασφαλιστικοί νόμοι από το 1991 έως το 1993 που ισχύουν και για εμάς (Νόμος Σιούφα).

  Την ίδια τακτική βέβαια ακολούθησε και η Νέα δημοκρατία όταν ήταν στην αντιπολίτευση που καταψήφισε τον Ν. 3208/2003, που ψηφίστηκε κατ’ επιταγή της αναθεώρησης του Συντάγματος το 2001, και στην συνέχεια όταν ήλθε στην Κυβέρνηση τον εφάρμοσε απαρέγκλιτα και φέρνει πάλι το Άρθρο 24 για αναθεώρηση.

  Έτσι λοιπόν με την νέα αναθεώρηση δεν ισχύει η προστασία των δασών από το 1945 χρονιά της πρώτης αεροφωτογράφισης αλλά από τις 11-Ιούνη-1975. με την διάταξη αυτή αποχαρακτηρίζονται γύρω στα 50 εκατομμύρια στρέμματα δάσους τα οποία θα αλλάξουν χρήση.

  Η τύχη των δασών θα εξαρτάται από τα διάφορα οικιστικά προγράμματα και τα διάφορα ιδιωτικά χωροταξικά σχέδια (ίδρυση οικιστικών συνεταιρισμών και ξενοδοχειακών συγκροτημάτων, βιομηχανικών πάρκων, κ.λ.π) 

  Θα επιτρέπεται να απαλλοτριώνονται τα δάση για τα διάφορα «συμφέροντα» με τις διάφορες συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα και όχι υπέρ του δημοσίου πλέον .

  Θα διασυνδεθεί η χωροταξία με την διάκριση των δασικών εκτάσεων και τα κατεστραμμένα δάση θα ενταχθούν σε διάφορα οικιστικά σχέδια αντί να αναδασωθούν και να επανέλθουν ως δάση ώστε να μην γίνουν τσιμέντο. 

  Ήδη η υπό κρατική εποπτεία «ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ Α.Ε» δεν αναγνωρίζει αιτήσεις δημοσίων Υπηρεσιών για καταχώρηση δημόσιων δασικών εκτάσεων υπέρ του Δημοσίου ανοίγοντας «την όρεξη» των επιχειρηματιών για να αρχίσουν τις διεκδικήσεις.

  Τα δάση προστατεύονται από τον Ο.Η.Ε και από παγκόσμιες συνθήκες και η επίκληση του «αναπόφευκτου»της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι φτηνή δικαιολογία.

  Υπάρχει λοιπόν οργανωμένη προσπάθεια και από τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν για να καταργηθεί κάθε φραγμός είτε επιστημονικός είτε Νομοθετικός είτε Διοικητικός για αυτό και έχουν υποβαθμιστεί σκόπιμα οι υπηρεσίες που έχουν την ευθύνη των Δασών όπου η έλλειψη προσωπικού και κονδυλίων τις καθιστά σχεδόν αδύναμες για να προσφέρουν την σχετική προστασία.

  Παράδειγμα η Δασική Υπηρεσία που στερείται προσωπικού και κονδυλίων για την χρηματοδότηση έργων προστασίας και το Πυροσβεστικό Σώμα που σε σύνολο 12.700 θέσεων έχει 4.000 οργανικά κενά.

  Το κύριο δε είναι η μεταφορά αρμοδιοτήτων και η πολυδιάσπαση των υπηρεσιών με αποτέλεσμα την αδυναμία ισχυρή ς παρέμβασης.

  Η απομάκρυνση της Δασικής Υπηρεσίας της καθ’ ύλην αρμόδιας υπηρεσίας για την προστασία των δασών και η παραχώρηση της ευθύνης των Δασών στην καταστολή, συνιστά απομόνωση του δάσους από την επιστημονική και ορθολογική φροντίδα και διαχείριση, δηλαδή συνιστά την απομάκρυνση της επιστήμης από την διαχείριση των δασών των δασικών εκτάσεων και οικοσυστημάτων με τα γνωστά επακόλουθα από το 1998 έως το 2001.

  Το αποτέλεσμα είναι να απομονωθεί το δάσος από κάθε επίβλεψη και φροντίδα γεγονός που θα το κάνουν βορά στα χέρια των κερδοσκόπων και των καταπατητών, με την Πυροσβεστική Υπηρεσία να εκτίθεται ανεπανόρθωτα και το προσωπικό της, μετά και από το νέο νόμο που ψηφίστηκε, να χάνει ότι εργασιακό δικαίωμα είχε για να προστατευτεί και να καλείται να εργάζεται πλέον χωρίς κανένα φραγμό από την εργοδοσία στα δάση προσφέροντας δωρεάν την εργασία του, χωρίς κανένα εργασιακό δικαίωμα, και φυσικά χωρίς να μπορεί να φέρει αποτελέσματα αφού η καταστολή έπρεπε να είναι ενιαία με την πρόληψη γεγονός που πλέον δεν θα υπάρχει.    

  Είναι βέβαιο και έχει διαπιστωθεί στατιστικά ότι το 60% των Δασικών πυρκαγιών προέρχονται από εμπρησμούς και είναι γνωστό ότι ποτέ δεν έγινε έμπρακτα χρήση και πλήρης εφαρμογή του Άρθρου 24 σε συνδυασμό με το Άρθρο 117 για την καταγραφή των καμένων εκτάσεων και την πλήρη αναδάσωσή των για τους ίδιους ευνόητους λόγους που προσπαθούν να τα παρακάμψουν.

  Αντίθετα οργιάζει η αυθαιρεσία με την χρήση του παραπάνω αναφερόμενου νομοθετικού πλαισίου και η εμπορευματοποίηση με τις βίλες να ξεφυτρώνουν στα δάση, τις ξενοδοχειακές μονάδες να καταστρέφουν «με το νόμο» τεράστιες εκτάσεις, τον αιγιαλό να παραδίδεται στους ιδιώτες για κερδοσκοπία, και τις καμένες εκτάσεις να γεμίζουν αυθαίρετα.

  Εμείς ως ευαίσθητοι πολίτες έχουμε καθήκον να αντιδράσουμε μέσα από τις Ενώσεις μας και το Συνδικαλιστικό μας κίνημα, να ευαισθητοποιήσουμε φορείς, να συνταχθούμε με το υπόλοιπο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα που μάχεται για να μην περάσει αυτό που μας άφησαν οι αγωνιστές του 1821 που με το αίμα τους πήραν από τους Τούρκους.