Το ωράριο ποτέ δεν εφαρμόστηκε στα πλαίσια της πενθήμερης εβδομάδας και των 7,5 ωρών ημερησίως όπως ορίζει ο Νόμος 1157/1981 γιατί με μια σειρά Υπουργικών αποφάσεων και Διαταγών Α.Π.Σ. καθορίστηκε να προσφέρουν οι πυροσβέστες μηνιαία εργασία μέχρι 192 ώρες στο κυλιόμενο οχτάωρο και μέχρι 200 ώρες όταν εναλλάσσονται σε εικοσιτετράωρη υπηρεσία, ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ!!!

 Η υποχρεωτική διαμονή των πυροσβεστών στις πόλεις έδρες των υπηρεσιών που υπηρετούν η οποία επιβάλλεται από το άρθρο 10 παρ.5 του Π.Δ. 210/1992(Κ.Ε.Υ.Π.Σ.) αντικρούεται από το άρθρο 2 παρ.1 του Νόμου 2685/1999(Φ.Ε.Κ.Α΄35) και από το άρθρο 1 παρ. 2 της Κ.Υ.Α. 2/66739/0022(Φ.Ε.Κ.Β΄1394/15-11-2000) όπου ρητά αναφέρεται: « Ως έδρα νοείται η πόλη στην οποία λειτουργεί η υπηρεσία όπου υπηρετεί ο μετακινούμενος υπάλληλος ανεξάρτητα αν διαμένει σε άλλη πόλη ».    Η έννοια των παραπάνω διατάξεων αποσιωπείται σκόπιμα. Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημάνουμε ότι η παρ.5 του άρθρου 10 του Κ.Ε.Υ.Π.Σ. έχει ουσιαστικά αυτοκαταργηθεί με την ίδρυση των πολυάριθμων πυροσβεστικών κλιμακίων ανά την επικράτεια.

        Οι δαπάνες μετακίνησης οι οποίες με την ισχύ του Νόμου 2685/1999 εφαρμόζονται για όλους τους υπαλλήλους που εργάζονται στον δημόσιο τομέα με οποιαδήποτε ιδιότητα ενώ για τους πυροσβεστικούς υπαλλήλους στη βάση του Νόμου αυτού εκδόθηκε η υπ αριθμ.2/66739/0022 Κ.Υ.Α. Υπουργών Οικονομικών και Δημόσιας Τάξης «Οδοιπορικά έξοδα και λοιπά έξοδα του Πυροσβεστικού προσωπικού Πυροσβεστικού Σώματος»από την οποία επέρχονται οι εξής περικοπές:

       Στην ημερήσια αποζημίωση εκτός έδρας, η οποία για να καταβληθεί ολόκληρη πρέπει ο εκτελών υπηρεσία εκτός έδρας να μην επανέλθει στην υπηρεσία του εντός του αυτού υπηρεσιακού οχταώρου ανεξάρτητα αν λήγει ημερολογιακά την επόμενη ημέρα και να έχει πραγματοποιήσει διανυκτέρευση.

      Στην ημερήσια αποζημίωση για τις ημέρες απόσπασης το ύψος της οποίας ορίζεται στα 2\3 αυτής δηλαδή 19,56 ευρώ μείον 2% υπέρ Μ.Τ.Π.Υ. και 5% υπέρ Ε.Τ.Υ.Π.Σ. ενώ παράλληλα διατηρείται σε ισχύ το άρθρο 8 του Π.Δ. 200/1993(Φ.Ε.Κ. Α΄ 75) που καθορίζει την ημερήσια αποζημίωση εκτός έδρας στο 1\20 του βασικού μισθού και του επιδόματος χρόνου υπηρεσίας δίνοντας βάση στο βαθμό που φέρει ο υπάλληλος και όχι στην παρεχόμενη εκτός έδρας εργασία και την ταλαιπωρία που υφίσταται.

Η δαπάνη διανυκτέρευσης για την καταβολή της οποίας ισχύουν τα εξής:

      Το άρθρο 13 παρ.1 περίπτωση γ. του Νόμου 2685/1999 ορίζει ότι ο υπάλληλος, όταν αποσπάται σε υπηρεσία που βρίσκεται εκτός της έδρας της υπηρεσίας στην οποία ανήκει η οργανική του θέση, δικαιούται δαπάνη διανυκτέρευσης για χρονικό διάστημα μέχρι 40 ημέρες αν μετακινείται σε απόσταση μεγαλύτερητων 50 χιλιομέτρων ή των 10 ναυτικών μιλίων και εγκαθίσταται προσωρινά στον τόπο της απόσπασής του για όλο το χρονικό διάστημα αυτής. Η παρ.2 του ίδιου άρθρου αναφέρει ότι σε εξαιρετικές περιπτώσεις και για την αντιμετώπιση εκτάκτων αναγκών μπορεί να καταβάλλεται δαπάνη διανυκτέρευσης για χρονικό διάστημα μέχρι 90 ημέρες.

      Η Κ.Υ.Α. 2/66739/0022 το μόνο που αναφέρει για τη δαπάνη διανυκτέρευσης είναι πως όταν αυτή καλύπτεται από άλλο φορέα του δημοσίου ή Ν.Π.Δ.Δ. και Ν.Π.Ι.Δ. δεν καταβάλλεται. Επίσης όταν η δαπάνη διανυκτέρευσης καλύπτεται από ημιδιατροφή τότε η ημερήσια αποζημίωση καταβάλλεται στο ½. Σε αντίθεση με τις παραπάνω διατάξεις η δαπάνη διανυκτέρευσης δεν καταβάλλεται στους πυροσβεστικούς υπαλλήλους σε περίπτωση απόσπασης εκτός έδρας προφανώς με την αιτιολογία ότι οι υπάλληλοι μπορούν να διαμένουν στις εγκαταστάσεις της υπηρεσίας στην οποία αποσπώνται, προωθώντας έτσι έναν ιδιότυπο στρατωνισμό.