ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

του Σάββα θοδωρή Επιπυραγού

 11  Δεκέμβρη 2005. Ημέρα αφιερωμένη στο παιδί.
Όταν με στοιχεία της UNISEF για το έτος 2005:

640 εκατομμύρια παιδιά στερούνται ικανοποιητικής στέγης.

500 εκατομμύρια παιδιά δεν έχουν πρόσβαση σε εγκαταστάσεις υγιεινής.

400 εκατομμύρια παιδιά στερούνται πόσιμου νερού.

270 εκατομμύρια παιδιά στερούνται στοιχειώδους υγειονομικής περίθαλψης.

250 εκατομμύρια παιδιά εργάζονται.

140 εκατομμύρια παιδιά είναι αναλφάβητα.

500 εκατομμύρια παιδιά στερούνται φαγητού.

20 εκατομμύρια παιδιά έγιναν πρόσφυγες τη δεκαετία του ΄90.

 

Στην Ελλάδα:

Το 30% του εργατικού δυναμικού της χώρας ή 150.000 σύμφωνα με το Συνήγορο του Παιδιού είναι παιδιά. 6.000 είναι τα παιδιά που ζουν και εργάζονται στο δρόμο, σύμφωνα με στοιχεία της Γ.Σ.Ε.Ε. και της UNISEF. Παιδική εργασία, άλλες μορφές εκμετάλλευσης, πορνεία και εγκληματική παραβατικότητα, έρχονται καθημερινά στο φως της δημοσιότητας. Η ζωή των παιδιών μπαίνει στο στόχαστρο του «κοινωνικού στιγματισμού» και διαμορφώνεται σύμφωνα με την οικογενειακή τους κατάσταση (μετανάστες, πρόσφυγες, διαλυμένες ή μονογονεϊκές οικογένειες, τσιγγάνοι) και των ταξικών φραγμών και ανισοτήτων που επικρατούν.

Η παιδική φτώχεια που οδηγεί στην παιδική εργασία δεν αποτελεί χαρακτηριστικό των υπανάπτυκτων ή αναπτυσσόμενων χωρών. Σύμφωνα με στοιχεία της UNISEF, το έτος 2000 τα ποσοστά της παιδικής φτώχειας ανερχόταν στις «αναπτυγμένες» Η.Π.Α και Μ. Βρετανία 22,4%  & 19,8% αντίστοιχα με τάσεις ετήσιας ανόδου.

Τα φαινόμενα της ανεργίας, της ακρίβειας, της αύξησης ή του κατακερματισμού του χρόνου εργασίας, της μείωσης των εισοδημάτων των εργαζομένων, της έλλειψης κρατικής μέριμνας και ενδιαφέροντος, των ιδιωτικοποιήσεων ακόμα και στους πιο ευαίσθητους κοινωνικά τομείς υγείας, παιδείας, πρόνοιας, της εμπορευματοποίησης του αθλητισμού και του πολιτισμού και της στοιχειώδους έως και ανύπαρκτης κοινωνικής ασφάλισης που γεννά ο καπιταλισμός συνθέτουν και αναπαράγουν τα παραπάνω φαινόμενα της απαράδεκτης παιδικής εκμετάλλευσης.