ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

Τα τελευταία χρόνια, κυρίως μετά την ανάληψη της δασοπυρόσβεσης από το Πυροσβεστικό Σώμα, είναι πλέον θεσμός πριν από την έναρξη αντιπυρικής περιόδου το Αρχηγείο να διοργανώνει σύσκεψη μεταξύ των υψηλόβαθμων στελεχών του (φυσικά και πολιτική ηγεσία, περιφερειάρχες κ.α.) με σκοπό, όπως τουλάχιστον ισχυρίζονται αυτοί που τη συγκαλούν, την άρτια προετοιμασία της υπηρεσίας για τη σωστή και αποτελεσματική αντιμετώπιση των δασικών πυρκαγιών.

Αντίστοιχη σύσκεψη, παρουσία μάλιστα και των Μ.Μ.Ε., γίνεται το Νοέμβρη μετά τη λήξη του καλοκαιριού με πρόσχημα τον απολογισμό της αντιπυρικής περιόδου, αλλά με πρόδηλο στόχο την δημοσιοποίηση των επιτυχιών του Π.Σ. στον τομέα της δασοπυρόσβεσης που όλοι γνωρίζουν άλλωστε το θετικό αντίκτυπο που έχει κάτι τέτοιο στην κοινωνία και συνάμα την οικειοποίηση τους, τόσο από τη φυσική, όσο και από την πολιτική ηγεσία, για δικούς της λόγους η κάθε πλευρά.

Ο τρόπος με τον οποίο επιτυγχάνεται η κάθε επιτυχία ουδόλως ενδιαφέρει τους διοικούντες, αφού άλλωστε «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Στην προκειμένη περίπτωση «σκοπός» είναι για μεν τη φυσική ηγεσία η διατήρησή της, ή ακόμα καλύτερα, η προαγωγή της σε ανώτερες βαθμίδες της ιεραρχίας, για δε την πολιτική, η κοινωνική γαλήνη και ο εφησυχασμός του κόσμου, που θα τους εμπιστευθούν την ψήφο τους και στις επόμενες εκλογές.

Κανείς από τους παραπάνω δε δείχνει διατεθειμένος να ασχοληθεί σοβαρά με τα «μέσα» που βοήθησαν στην επίτευξη του συγκεκριμένου σκοπού. Δηλαδή το ανθρώπινο δυναμικό του Πυροσβεστικού Σώματος. Κι έτσι κάθε χρόνο γινόμαστε όλοι μας πρωταγωνιστές της ίδιας θλιβερής κατάστασης.

Από τις αρχές του Μάη ως τα τέλη Οκτωβρίου πρέπει, σαν καλοί υπάλληλοι που είμαστε και τιμώντας το ψωμί που μας δίνει το Πυροσβεστικό Σώμα, να χωρίζουμε τους συζύγους μας, να απαρνιόμαστε τα παιδιά μας, να ξεχνάμε το αίσθημα της κούρασης και πάνω απ΄ όλα να αποκηρύσσουμε μετά μανίας τις λέξεις ωράριο, άδεια και ρεπό. Στη διάρκεια του χειμώνα, εάν και όταν το επιτρέψουν οι υπηρεσιακές ανάγκες, που συνήθως δεν το επιτρέπουν, ίσως βρούμε τον χρόνο να ασχοληθούμε και με δευτερεύοντα θέματα, όπως είναι η οικογένεια, η ανάπαυση και κοινωνικές υποχρεώσεις.

Αγαπητοί συνάδελφοι ας σοβαρευτούμε. Αξιότιμοι κύριοι της ηγεσίας του Π.Σ. αφυπνίστε. Η κατάσταση έχει φθάσει στο απροχώρητο και το ηφαίστειο που νομίζετε ότι βρίσκεται σε λήθαργο θα εκραγεί με απρόβλεπτα αποτελέσματα και καταστάσεις μη αναστρέψιμες. Κάποτε το φιλότιμο του Πυροσβέστη που εσείς οι ίδιοι επικαλείστε, κάθε φορά που δεν έχετε επιχειρήματα να δικαιολογήσετε την όποια λαθεμένη απόφασή σας, θα εξαντληθεί. Και τότε ίσως επαληθευτεί η ιστορία του βοσκού και του λύκου επιβεβαιώνοντας την άποψη του πρώην αρχηγού μας, ο οποίος χαρακτήρισε το Πυροσβεστικό Σώμα ως γίγαντα με πήλινα πόδια.

Καλά τα νέα γαλόνια-αστέρια στις επωμίδες και τα ξίφη - πελεκίδια στις ζώνες των αξιωματικών, είναι αλήθεια ότι προσδίδουν κύρος και λάμψη σ΄ εκείνους που τα φοράνε, αλλά μόνο στις παρελάσεις. Γιατί στην καθημερινή τους υπηρεσιακή ενασχόληση, τους είναι άχρηστα, αφού είναι υποχρεωμένοι πολλές φορές, λόγω έλλειψης προσωπικού να εκτελούν καθήκοντα αυλοφόρου, σκαπανέα, αποφράχτη ή υλοτόμου.

Η νέα μόδα, που πέρυσι το καλοκαίρι «φορέθηκε πολύ» και δυστυχώς εξακολουθεί να είναι επίκαιρη και το χειμώνα, είναι οι μόνιμες ομάδες επιφυλακής. Όλοι όσοι εργάζονται στις διοικητικές θέσεις (Αρχηγείο, Δ.Π.Υ. Αττικής, Ταμεία κ.α.) εντάχθηκαν από τον περασμένο Μάη σε τέσσερις εβδομαδιαίες ομάδες επιφυλακής που εναλλάσσονται κάθε μήνα, με πρόσχημα την ενίσχυση

των δυνάμεων που θα ενεργούν σε μεγάλα συμβάντα ανά την Ελλάδα. Θέλοντας η διοίκηση να χρυσώσει το χάπι και με τη στήριξη, δυστυχώς μερίδας των συνδικαλιστικών μας παρατάξεων, «αύξησε το επίδομα αυξημένης ετοιμότητας στις 48 ώρες μηνιαία,

για τους εμπλεκόμενους, κάνοντας έτσι και την ανάλογη οικονομική πολιτική της κυβέρνησης. Τι κι αν οι περισσότεροι από τους παραπάνω υπαλλήλους τα έπαιρναν ήδη μέσω των εξαήμερων που δούλευαν σε νυχτερινές βάρδιες στους σταθμούς;

Στόχος της διοίκησης, όπως περίτρανα το απέδειξε η μέχρι τώρα πρακτική της ήταν να αποκτήσει φτηνά εργατικά χέρια νομιμοποιώντας τις κάθε λογής εργασιακές αυθαιρεσίες και από την άλλη να παρουσιάζει ένα στρατό κομπάρσων μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες που εναγωνίως επιζητούν την είδηση και την υπερπαραγωγή.

Διερωτήθηκε άραγε ποτέ κανείς κατά τη διάρκεια των περιβόητων συσκέψεων ή των απολογιστικών παρουσιάσεων του έργου του Π.Σ. πόσες χιλιάδες ή ακόμα και εκατομμύρια εργατοώρες σπαταλούνται κάθε καλοκαίρι χωρίς λόγο από λαθεμένες αποφάσεις των διοικούντων; Πόσες χιλιάδες υπάλληλοι στερούνται τον προσωπικό και οικογενειακό τους προγραμματισμό, αφού καταστρατηγείται βάναυσα το ωράριό και μπαίνει σε κίνδυνο η ζωή τους χωρίς σοβαρό λόγο; Δόθηκε ποτέ απολογία σε ανώτερο ή ανώτατο αξιωματικό για άσκοπη κινητοποίηση προσωπικού και μέσων, όπως απλόχερα δίνονται τον τελευταίο καιρό σε χαμηλόβαθμους αξιωματικούς και πυροσβέστες του Αρχηγείου επειδή δεν βρέθηκαν στο τηλέφωνο για να ηγηθούν σε επιφυλακή ή προσήλθαν με οριακή καθυστέρηση; Τιμωρήθηκε ποτέ κανείς υπεύθυνος όταν μετά το πέρας του υποτιθέμενου σοβαρού συμβάντος, παρακρατεί χωρίς λόγο το προσωπικό στον τόπο του συμβάντος νηστικό, άυπνο και άπλυτο ολόκληρα εικοσιτετράωρα μακριά από τα σπίτια και τις οικογένειες τους; Όχι βέβαια.

Θα ισχυριστεί κανείς πως με την τιμωρία δεν λύνονται τα προβλήματα. Συμφωνώ απόλυτα. Τα συγκεκριμένα προβλήματα ίσως να είχαν εκλείψει:

► Η εκπαίδευση, θεωρητική και πρακτική, που παρέχεται προς το προσωπικό και κυρίως στους αξιωματικούς ήταν σύγχρονη και επαρκής.

► Όταν ο πυροσβέστης αισθανόταν πως η φυσική του ηγεσία είναι αρωγός και συνοδοιπόρος στην διεκδίκηση επίλυσης των χρόνιων εργασιακών του προβλημάτων. Όχι ότι λειτουργεί ως άτεκνος εργοδότης που προσπαθεί να τον ξεζουμίσει και να του καταπατήσει και τα ελάχιστα δικαιώματα που του έχουν απομείνει με απώτερο στόχο να πάρει τα εύσχημα από την πολιτική ηγεσία για την ολοκλήρωση μιας ακόμα επιτυχημένης αντιπυρικής περιόδου.

► Όταν ο πυροσβέστης έβλεπε πως αυτός που τον διοικεί έχει σωστή κρίση, είναι ακριβοδίκαιος και πασχίζει για το καλό τον συναδέλφων του χωρίς να προβλέπει στην αυτοπροβολή και καλλιέργεια προσωπικών δημοσίων σχέσεων, υποθηκεύοντας πιθανή μελλοντική ηγετική θέση.

► Όταν αντιληφθούν όλοι οι ανώτατοι αξιωματικοί ότι οφείλουν να διεκδικούν την αποδοχή και καταξίωση τους από τη βάση του Πυροσβεστικού Σώματος και όχι από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία, αφού μόνο τότε θα φύγουν με ψηλά το κεφάλι και ήσυχοι με τη συνείδησή τους ότι άφησαν πίσω τους σημαντικό έργο ως παρακαταθήκη στους νεότερους συναδέλφους τους.

Για να προωθείται κάτι τέτοιο απαιτείται το να προχωρήσουν μέτρα εκδημοκρατισμού του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας του σώματος, των εσωτερικών κανονισμών που το διέπουν. Το συνδικαλιστικό κίνημα λέει επ' αυτού τίποτα ή ακριβώς τίποτα;

Τότε και μόνο τότε το Πυροσβεστικό Σώμα θα κάνει ένα βήμα μπροστά και θα βάλει τις βάσεις ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της σύγχρονης και ραγδαία εξελισσόμενης κοινωνίας και χωρίς όμως το προσωπικό του να συνεχίσει να αποτελεί το εξιλαστήριο θύμα στο βωμό ενός επίπλαστου και κατευθυνόμενου εκσυγχρονισμού.

Κ.Β.Γ.