ΛΙΓΕΣ  ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ  ΓΙΑ ΟΤΙ  ΜΑΣ ΠΛΗΓΩΝΕΙ

                                        του Νέτου Χριστόδουλου

Γενικού Γραμματέα  Ε.Υ.Π.Σ. Βορείου Αιγαίου

Όταν αποφάσισα να γράψω κάτι και εγώ από τα προβλήματα που έχουμε εμείς οι Πυροσβέστες δεν ήξερα σε τι να εστιάσω τι προσοχή μου, ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα; Άλλαξα πολλές φορές γνώμη, και τελικά αποφάσισα να μιλήσω για το νησί που βρίσκομαι και τα προβλήματα που έχουμε εδώ αν και πολλοί συνάδελφοι θα τα αναγνωρίσουν ως και δικά τους προβλήματα σε άλλες περιοχές τις Ελλάδας.

Ένα από τα πολλά λοιπόν είναι η παραβίαση του ωραρίου μας είτε ως παράνομες επιφυλακές είτε ως πρόσθετη υπηρεσία, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο όπως και να το ονομάσουμε, ο Πυροσβέστης να μην έχει προσωπική ζωή! Οι πρώτοι που φταίμε συνάδελφοι είμαστε εμείς! Για σκεφτείτε πόσοι από εμάς αντέδρασαν όταν τους κάλεσε η διοίκηση να κάνουν παραπάνω ώρες;

Λες και για εμάς δεν ισχύουν οι νόμοι του εργατικού δικαίου, πόσοι έκαναν μια αναφορά για να παραπονεθούν για την παρανομία που γίνεται εις βάρους τους;

Δεν καταλαβαίνω τι φοβούμαστε; Την αναφορά δεν πρέπει να τη φοβάται αυτός που έχει δίκιο αλλά αυτός που έχει το άδικο.

Εγώ καταλαβαίνω τις δυσκολίες και τις ευθύνες που μπορεί να έχει ένας αξιωματικός και τι προσπάθεια κάνει για να λειτουργήσουν όλα καλά και να μην ξεσπάσει καμία καταστροφή!

Η πρόληψη της καταστροφής δεν θα επιτευχθεί με κανένα σχεδιασμό, ούτε με σχέδια γραμμένα σε χαρτί. Θα επιτευχθεί με τον ιδρώτα του απλού Πυροσβέστη με το φιλότιμο του - το οποίο το έχουν ¨βιάσει¨ τα τελευταία χρόνια - και με τον κίνδυνο της ζωής του. Πρόσφατα ο Υπουργός Οικονομικών είπε ότι αμειβόμαστε καλά για τη δουλειά που κάνουμε! Θα συμφωνήσουν μαζί του αρκετοί πολίτες, αυτό που έχω να του απαντήσω εγώ είναι ότι όταν δούλευα στον ιδιωτικό τομέα πριν γίνω Πυροσβέστης κουραζόμουν πολύ περισσότερο από ότι τώρα αλλά τότε ποτέ δεν είχα κινδυνέψει τη ζωή μου ποτέ δεν γύρισα σπίτι με καμένα ρούχα, ποτέ δεν γύρισα σπίτι με τη μυρουδιά του θανάτου πάνω στο κορμί μου.

Αυτή είναι όμως η δουλειά μας και απαιτώ να τη σέβονται και πρώτα από όλους η διοίκησή μου, να μη με στέλνει να πλένω πλατείες ούτε να ποτίζω ζώα, να μην με αναγκάζει να δουλεύω παραπάνω χωρίς να υπάρχει συμβάν επικαλούμενη υπηρεσιακές ανάγκες, Επιτέλους φτάνει πια δεν θα δουλεύουμε εμείς για τις 4.000 ελλείψεις που έχει το Σώμα.

Όσο για εμάς τους συνδικαλιστές δεν είμαστε απόλυτα σωστοί, θα μπορούσε η Ομοσπονδία μας να ασχοληθεί περισσότερο με τα καθημερινά μας προβλήματα, δε λέω καλά και δίκαια τα αιτήματα που έχουμε για μεγάλα εργασιακά θέματα αλλά γιατί να μην υπάρξει πίεση από την ομοσπονδία για να σταματήσουν οι παράνομες επιφυλακές ας πούμε, κάτι που γίνεται σε πολλές υπηρεσίες απ ότι ξέρω.

Εύχομαι να λυθεί αυτό το θέμα και να μην χρειαστεί να επανέλθω.