ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΘΕΛΟΝΤΙΣΜΟΣ
Έχουν γραφτεί πολλά άρθρα για το θέμα του εθελοντισμού στο Πυροσβεστικό σώμα και έχουν γίνει πολλές αναφορές, τόσο για το ξεκίνημα του, όσο και για τη διατήρηση του. Στην χώρα μας δεν έχουν δημιουργηθεί οι προϋποθέσεις για να λειτουργήσει σε τέτοια βάση ο εθελοντισμός, τουλάχιστον με τον τρόπο που λειτουργεί σε άλλες χώρες.
Οι εθελοντικές ομάδες που δραστηριοποιούνται στην πυρόσβεση - διάσωση στην Ελλάδα είναι πάνω από 84 και είναι πιστοποιημένες από την Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας. Τα προβλήματα όσον αφορά τον συντονισμό και την συνεργασία με τους κρατικούς φορείς, είναι υπέρογκα. Τα αξιοσέβαστα κονδύλια της Γ.Γ.Π.Π. που δίνονται για εξοπλισμό και εκπαίδευση των εθελοντών παραμένουν αδρανή ή εξατμίζονται σε αναλώσιμα που δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ, δημιουργώντας έτσι παραθυράκια για προσωπικό όφελος, οικονομικό ή υλικό, διάφορων επιτηδείων. Είναι απαραίτητη η αποσαφήνιση των αρμοδιοτήτων του κάθε φορέα πολιτικής προστασίας και η δημιουργία ενός εθνικού σχεδίου εθελοντικής δράσης. Είναι σπατάλη να δημιουργούμε ανενεργές εθελοντικές ομάδες.
Η εθελοντική προσφορά των πολιτών μπορεί να βοηθήσει, εάν λειτουργήσει συμπληρωματικά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ικανοποιήσει τις αυξημένες ανάγκες και τις τεράστιες ελλείψεις που έχει αυτή την στιγμή το Πυροσβεστικό σώμα, εάν δεν γίνουν άμεσα προσλήψεις για την κάλυψη των κενών οργανικών θέσεων.
Το Πυροσβεστικό σώμα από την ημέρα ίδρυσης του αντιμετωπίζει την μεγαλύτερη κρίση, από το σοβαρότατο πρόβλημα της έλλειψης προσωπικού, που δημιουργεί παρενέργειες σε όλους τους τομείς. Εύλογα λοιπόν μπαίνουν τα ερωτήματα:
· Γιατί το Πυροσβεστικό σώμα οδηγείται στην ταχεία συρρίκνωση του;
· Τι φταίει και έχουμε φτάσει σε ένα τόσο μεγάλο αδιέξοδο;
· Ποιοι παράγοντες συνετέλεσαν, ώστε ο εθελοντισμός να πλασάρεται σαν η λύση στο πρόβλημα;
Αν προσεγγίσουμε το πρόβλημα από την αρχή, αναμφίβολα την ευθύνη την έχουν από την μια πλευρά η πολιτική που εφαρμόζεται από τα δυο μεγάλα κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ όλα αυτά τα χρόνια, και από την άλλη η στάση της απάθειας που επικρατεί στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες των ανώτερων συνδικαλιστικών οργάνων, που ενώ γνωρίζουν δεν αντιδρούν.
Εδώ και 15 χρόνια περίπου, με συστηματικό τρόπο άρχισε η διαδικασία συρρίκνωσης του Πυροσβεστικού Σώματος. Πρώτα άρχισε να δημιουργείται το θεσμικό πλαίσιο που θα έβαζε τις βάσεις. Στην αρχή καθιερώθηκε στην χώρα μας το έτος 1991 με τον νόμο Ν.1951/91 ο θεσμός του εθελοντή πυροσβέστη και αποτελείται από 14 άρθρα. Στο άρθρο 8 περιλαμβάνονται τα κίνητρα που προσελκύουν τους πολίτες να γίνουν εθελοντές. Αξίζει να αναφερθεί ότι οι εθελοντές που έχουν διετή ευδόκιμη εθελοντική υπηρεσία και έχουν τα απαιτούμενα προσόντα, προτιμώνται κατά τους διαγωνισμούς για κατάταξη στο Πυροσβεστικό Σώμα έναντι των άλλων υποψήφιων.
Στην συνέχεια τον επόμενο χρόνο το 1992 εκδίδεται το Π.Δ.32/92 που αποτελεί τον κανονισμό οργάνωσης και λειτουργίας των εθελοντικών Πυροσβεστικών Σταθμών και Κλιμακίων, και στις 17.4.1995 με Υπουργική απόφαση εγκρίθηκε με υπ’ αρίθμ. 8281/ Φ.101.4 και αφορά τον καθορισμό των βασικών φορητών μέσων πυρόσβεσης, των εθελοντικών Πυροσβεστικών Κλιμακίων, και πως θα πρέπει να διατίθενται από τους οικείους φορείς, χωρίς να προκαλείται δαπάνη σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού.
Τα δυο νομικά κείμενα καθώς και η υπουργική απόφαση παρέμειναν ανενεργά τουλάχιστον μέχρι το έτος 1998 που ανατέθηκε στο Πυροσβεστικό σώμα η δασοπυρόσβεση, μέσω της οποίας μπήκε σε εφαρμογή η σταδιακή μετεξέλιξη του, σε Σώμα για όλες τις δουλειές. Αποτέλεσμα αυτόν ήταν το Πυροσβεστικό Σώμα να καλύπτει την γύμνια του κρατικού μηχανισμού επωμιζόμενο όλο και πιο διευρυμένα καθήκοντα.
Το επόμενο βήμα έγινε με την βοήθεια της φυσικής ηγεσίας, με δυο δηλώσεις του Αρχηγού, σε μια προσπάθεια να υλοποιηθούν αυτοί οι νόμοι, που χρόνια τώρα παρέμεναν στο συρτάρι,
Η πρώτη έγινε στις 30 Μαρτίου 2006 στην κοινή συνάντηση των συνδικαλιστικών οργάνων Π.Ο.Ε.Υ.Π.Σ Ε.Α.Π.Σ. και των Πρωτοβάθμιων Ενώσεων, με την φυσική και πολιτική ηγεσία. Δήλωσε πως στόχος της διετίας μου σαν Αρχηγός θα είναι, να μετατρέψω τα Πυροσβεστικά Κλιμάκια που υπολειτουργούν σε εθελοντικά όπως προβλέπεται από το Π.Δ. 32/92 για να υπαχθούν απευθείας στην ευθύνη των δήμων.
Δηλαδή ο Δήμος θα είναι υπεύθυνος να βρει τους εθελοντές και να συντηρεί τα κλιμάκια, στην αντίθετη περίπτωση εάν δεν μπορεί να ανταποκριθεί, τα κλιμάκια θα κλείνουν και οι πυροσβέστες που υπηρετούν εκεί θα μεταφέρονται στις κεντρικές υπηρεσίες.. Δεν είναι τυχαίο ότι ένα χρόνο μετά από τις τροποποιήσεις στον κανονισμό ακριβώς για τον λόγο αυτόν πρόβλεψαν και πέρασαν τον Φεβρουάριο του 2006 μία και μοναδική τροποποίηση με το άρθρο 1 του Π.Δ.17/2006 όπως το αποκάλυψε η Ε.Α.Κ.Π. με σχετική ανακοίνωση της.
Το Π.Δ. 32/92 λοιπόν προβλέπει ότι στα κλιμάκια θα παραμένουν 3 έως 5 υπάλληλοι για τον συντονισμό και την εκπαίδευση των εθελοντών. Το υλικό και ηθικό κόστος για τους Πυροσβέστες, θα είναι μεγάλο αφού στα κλιμάκια υπηρετεί ένας μεγάλος αριθμός Πυροσβεστών.
Και η δεύτερη δήλωση του Αρχηγού έγινε στις 11-6-2006 στον Δήμο Μώλου, όπου ανακοίνωσε σε τοπικά Μ.Μ.Ε. την δημιουργία εθελοντικών Πυροσβεστικών Σταθμών τόσο στην ευρύτερη περιοχή της Φθιώτιδας όσο και σε ολόκληρη την Ελλάδα όπως προβλέπει το Π.Δ.32/92.
Παρατηρούμε λοιπόν ότι προσπαθούν να πετύχουν τη σταδιακή μετατροπή των Πυροσβεστικών κλιμακίων σε εθελοντικά, ώστε να μην χρειάζεται να επανδρώνονται με μόνιμους Πυροσβέστες. Επιθυμούν να καταργήσουν κάποια από αυτά τα παραπανίσια ή τουλάχιστον να αναστείλουν την λειτουργία τους, τους νεκρούς μήνες.
Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά πόσο πρόχειρος και επιφανειακός ήταν ο σχεδιασμός της δασοπυρόσβεσης από το Π.Σ. με αποτέλεσμα την σταδιακή υποβάθμιση της πυρασφάλειας της χώρας.
Κανένας δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη του κλεισίματος των κλιμακίων γιατί το πολιτικό κόστος είναι μεγάλο, στην λογική αυτή οι Δήμοι γίνονται τα εξιλαστήρια θύματα, με συνέπεια το οικονομικό κόστος να μεταφέρεται στις πλάτες των πολιτών.
Ίσως η 2ετια που έρχεται να είναι η πιο κρίσιμη για το Πυροσβεστικό Σώμα, αφού πολιτική, φυσική, και συνδικαλιστική ηγεσία, εντείνουν τις προσπάθειες για την κατάργηση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων που η εργατική τάξη έχει παλέψει για να κερδίσει, και τώρα βλέπουμε να γίνονται θυσία στο όνομα του εθελοντισμού.
Αρκεί μία απλή ανάγνωση στον νέο νόμο για την αναδιοργάνωση που έχει ψηφιστεί από τη Βουλή για να καταλάβει κανείς τι εργασιακό μεσαίωνα μας ετοιμάζουν, αφού εντείνουν την στρατιωτικοποίηση του Σώματος, ενώ όλα θα περιέρχονται στην ευχέρεια του Υπουργού Δημόσιας Τάξης να τροποποιεί με αποφάσεις και προεδρικά διατάγματα, όπως το ωράριο κλπ.
Η μελλοντική εξέλιξη λοιπόν του Πυροσβεστικού Σώματος στην βάση των πολιτικών που εφαρμόζονται και από τα δυο μεγάλα κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία, είναι στρατευμένη, στους γενικότερους σχεδιασμούς των αναδιαρθρώσεων που έχουν αποφασιστεί, στα σαλόνια της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για τον δημόσιο τομέα.
Σχεδιάζουν την εξασφάλιση κονδυλίων μέσα από τα προγράμματα Σύμπραξης του Δημόσιου με τον Ιδιωτικό τομέα, για την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση τομέων του Πυροσβεστικού Σώματος, πέραν της καθαριότητας και του τομέα της αεροπυρόσβεσης.
Στοχεύουν με τον εθελοντισμό αφενός στην φθηνή λύση που προσφέρει, και αφετέρου στο μοίρασμα αρμοδιοτήτων του δημόσιου.
Το ερώτημα που τίθεται συνάδελφοι είναι, θα τους αφήσουμε να
πραγματοποιήσουν τα σχέδια τους;
ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΟΧΙ
Αν θέλουμε ένα Πυροσβεστικό Σώμα στην υπηρεσία του Ελληνικού λαού με διασφαλισμένα τα κεκτημένα δικαιώματα των Πυροσβεστών, θα πρέπει να συνεχίσουμε την πάλη, μέσα από την παράταξη της ΕΝΩΤΙΚΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΠΥΡΟΣΒΕΣΤΩΝ, μέχρι να δοθεί άμεση και ουσιαστική λύση στα δίκαια αιτήματα μας.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ
ΕΚΤΟΣ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
