ΟΙ ΑΠΟΣΠΑΣΕΙΣ
ΩΣ ΜΕΣΟΝ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ
& ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ
του Μιχαήλ Μιχαήλ
μέλους του Δ.Σ. της Π.Ο.Ε.Υ.Π.Σ.
Άγριο αλισβερίσι γίνεται με τις αποσπάσεις στο όνομα πάντα των υπηρεσιακών αναγκών σε βάρος της αξιοκρατίας και των θεσμών που κατακτήθηκαν με αγώνες με «σύμφωνη γνώμη του Υπηρ/κού Συμβουλίου Μεταθέσεων και του ΑΠΣ».
Όλα με την σύμφωνη γνώμη τους γίνονται, δείχνοντας πλήρη σύμπνοια στην κατεδάφιση του κανονισμού μεταθέσεων.
Κάθε φορά που βγαίνει το κιτάπι με τις εκατοντάδες αποσπάσεις δεν γίνεται να μην μειδιάσεις με την επίκληση των υπηρεσιακών αναγκών για τα ρουσφετάκια που κάνουνε. Και να πει κανείς ότι δεν έχουν δίκιο ότι γίνονται για υπηρεσιακές ανάγκες; Όλες οι υπηρεσίες του Σώματος κενά παρουσιάζουν.
Το θέμα όμως είναι με τις αποφάσεις που βγάζουν όχι μόνο υποτιμούν την νοημοσύνη μας, αλλά μπαίνει και ζήτημα τελικά ποιες ανάγκες καλύπτουν με έξοδα του δημοσίου, τις υπηρεσιακές ή πριμοδοτούνται μέσω αυτών οι ρουσφετολογικές αποσπάσεις και αυτό για τους παρακάτω λόγους:
Π.χ. από την μία μετακινούνται 94 συνάδελφοι με έξοδα δημοσίου προς τις Υπηρεσίες της Αττικής με την υπ/ αριθμ. 24230 Φ. 202.10/22.5.2006 απόφαση Α.Π.Σ. και από την άλλη με την υπ. αρίθμ. 25487Φ.202.6 /26.5.2006 απόφαση Α.Π.Σ. φεύγουν 25 συνάδελφοι από την Αττική για άλλες υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένων και κάποιων από αυτές που έφυγαν συνάδελφοι προς Αττική.
Τι σχεδιασμός είναι αυτός λοιπόν; Βάση ποιών κριτηρίων εκτιμούνται οι υπηρεσιακές ανάγκες, όταν άλλοι έρχονται και άλλοι φεύγουν από εκεί που υποτίθεται ότι υπάρχουν ανάγκες;
Μήπως για τον λόγο αυτό βγήκαν 4 μέρες μετά οι κατά το δοκούν αποσπάσεις; Λέγεται αυτό εκ των άλλων χρηστή διαχείριση του δημοσίου χρήματος;
Γιατί επιμένουν να βαπτίζουν υπηρεσιακές ανάγκες τις ρουσφετολογικές μετακινήσεις; Αφού καμία διαταγή δεν έχει προηγηθεί που να ζητά να δηλώσουν ποιοι θέλουν να μετακινηθούν με αποσπάσεις για κάλυψη υπηρεσιακών αναγκών. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά αλλά και άλλα τόσα αναπάντητα ερωτήματα. Δεν καταλαβαίνουν ότι με τις αποφάσεις που βγάζουν πλήττουν την αξιοπιστία των θεσμικών οργάνων και το κύρος της υπηρεσίας;
Το εδάφιο α της παραγράφου 2 της υπ. αριθμ. 25487 Φ. 202.6 / 26.5.2006 απόφαση Α.Π.Σ. για τις ρουσφετολογικές αποσπάσεις τι νόημα έχει όταν λέει ότι οι αποσπασμένοι επιστρέφουν στις υπηρεσίες τους στις 31/7/2006 χωρίς άλλη διαταγή και αντί αυτού εκδίδεται νέα απόφαση η υπ. αριθμ. 37058 Φ. 202.8 31.7.2006 για άλλους δύο μήνες εμπλουτισμένη και με άλλους συναδέλφους που μετακινούνται για «υπηρεσιακές ανάγκες»;
Είναι δυνατόν λοιπόν αυτό το αλαλούμ να το ονομάζουν αντιπυρικό σχεδιασμό και ειδικά φέτος να τον αναφέρουν και ως τον καλύτερο;
Πόσο μπορεί να τραβήξει τελικά μία απόσπαση και αυτό το έρμο το άρθρο 20 του Π.Δ. 170 /96 για ποιο σκοπό υπάρχει; Με ποια κριτήρια παίρνονται οι αποσπάσεις και βαπτίζονται μετακινήσεις για υπηρεσιακούς λόγους; Από ποιόν έχουν εξουσιοδοτηθεί οι κύριοι του Υπηρεσιακού Συμβουλίου και το σεβαστό Α.Π.Σ. να κρίνουν με δικά τους κριτήρια, ποιοι θα μετακινηθούν και ποιοι όχι και να παραβιάζουν κατ αυτόν τον τρόπο το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα;
Έχουμε γράψει κατά κόρον για το θέμα των καταστρατηγήσεων του κανονισμού, είναι πλέον όλα γνωστά και δυστυχώς επαναλαμβανόμενα.
Αυτή όμως η ανελέητη και ανεμπόδιστη επανάληψη των καταστρατηγήσεων είναι που έχει δημιουργήσει μία ιδιότυπη απάθεια απέναντι σ’ αυτήν την υπονομευτική τακτική των διατάξεων του κανονισμού και που είναι σίγουρο ότι πάνω σ’ αυτήν την αδιαφορία θα στηριχθούν κάποια στιγμή όταν θα έχουν αποφασίσει ότι δεν τους χρειάζεται πλέον ο κανονισμός μεταθέσεων και θα θελήσουν να τον καταργήσουν.
Αυτό ίσως είναι και το ερώτημα που πρέπει να απασχολήσει όλους μας: Πως γίνεται να παραδίδουμε όλοι εμείς οι χιλιάδες εργαζόμενοι με τόση ευκολία δικαιώματα και κατακτήσεις στην κοντόφθαλμη και μικροπολιτική σκοπιμότητα αυτών που δεν έχουν άλλο τρόπο για να είναι πάντα στα πράγματα παρά μόνο την ρουσφετολογική αξιοποίηση των μικρο αναγκών μας;
Πως γίνεται να νοιώθουμε ικανοποιημένοι και ποιος ξέρει τι κάναμε εμείς όταν ο «παράγων» μας χτυπήσει το χέρι στην πλάτη και μας διαβεβαιώσει ότι το αίτημα μας θα φροντίσει να ικανοποιηθεί;
Ποιο αίτημα μας; Το να πάρουμε μία αποσπασούλα που τίποτε δεν την κατοχυρώνει και δεν δίνει λύση ουσιαστική στην ανάγκη για μετάθεση στον τόπο συμφερόντων, αντί να παλέψουμε για να πετύχουμε ότι θα μας κατοχυρώσει πλήρως τις ανάγκες μας και τα εργασιακά μας δικαιώματα όπως:
Να γίνουν προσλήψεις για την κάλυψη των κενών.
Να σταματήσει κάθε σκέψη για την μεταφορά αρμοδιοτήτων του Π.Σ. στην Τοπική Αυτοδιοίκηση για να λειτουργήσουν τα Κλιμάκια και ίσως και Υπηρεσίες σε εθελοντική βάση, που βέβαια αυτό σημαίνει καμία περαιτέρω πρόσληψη μόνιμου προσωπικού και κυρίως στην επαρχία, άρα κενό γράμμα το πολυπόθητο όνειρο των συναδέλφων μετά την 62η σειρά για μετάθεση.
Να καταργηθεί ο νόμος για την αντιδραστική αναδιοργάνωση του Π.Σ. που θα δώσει το τελειωτικό κτύπημα στα εργασιακά μας δικαιώματα και θα μας γυρίσει πολλές δεκαετίες πίσω.
Είδατε λοιπόν πως βολεύει κάποιους να μην γίνουν προσλήψεις και έτσι να διαιωνίζεται το αλισβερίσι με τις αποσπασούλες για να εδραιώνουν έτσι πάντα την κυριαρχία τους; Είδατε γιατί δυσκολεύονται να βάλουν ως κεντρικό αίτημα το θέμα των προσλήψεων; Καταλαβαίνεται τώρα γιατί ενώ ξέρουν που οδηγείται ο κλάδος μέσα από την συρρίκνωση της δύναμης δεν εξαγγέλλουν καμία κινητοποίηση με κυρίαρχο αίτημα αυτό;. Και εμείς συνάδελφοι που είμαστε αποδέκτες αυτής της κατάστασης τι κάνουμε; Αρκεί μόνο να πάρουμε μία απόσπαση και μετά τι;
Το γεγονός ότι σε πιέζουν να δεχτείς να δουλέψεις για τις υπηρεσιακές ανάγκες: (που τις έχουν δημιουργήσει αυτοί οι ίδιοι με τις πολιτικές που χρόνια τώρα εφαρμόζουν αλλά που είναι πάντα πρόθυμοι να σε εξυπηρετήσουν) χωρίς ρεπό! Δίνοντάς σου μειωμένη άδεια το καλοκαίρι 12 ή 10 ή 7 ημέρες. Δουλεύοντας συνεχώς και ακατάπαυστα πέραν του ωραρίου σου με επιφυλακές και πρόσθετη υπηρεσία - χωρίς προστασία στα συμβάντα με ενδεχόμενο:
Να κινδυνεύεις να χάσεις την ζωή σου ανά πάσα στιγμή από τους λανθασμένους και ευκαιριακούς χειρισμούς στις επεμβάσεις, την έλλειψη οργάνωσης και σχεδιασμού, την έλλειψη ουσιαστικής εκπαίδευσης την έλλειψη επιστημονικού προσωπικού και υποδομών.
Να κινδυνεύει η υγεία σου από την αδιαφορία για την προστασία της όταν σε έχουν να δουλεύεις ώρες ατέλειωτες δίχως το στοιχειώδες προστατευτικό μέσο που είναι μία μάσκα χειρουργείου σε ένα συμβάν.
Που είναι όλοι αυτοί οι πρόθυμοι να σε εξυπηρετήσουν τότε που αντιμετωπίζεις όλα αυτά τα προβλήματα;
Μήπως είδες καμία καταγγελία για την περικοπή των αδειών σου, των ρεπό σου, τις επιφυλακές;
Μήπως είδες καμία παρέμβαση για τον κίνδυνο που αντιμετώπισες και αντιμετωπίζεις από έλλειψη μέτρων ασφάλειας κατά την επέμβαση σου στα συμβάντα;
Ίσα ίσα αυτοί αντί να κάνουν κάτι τέτοιο βρήκαν την ευκαιρία τώρα που εσύ είσαι χαλαρός και χάι απολαμ-βάνοντας την αποσπασούλα σου έχοντας πλέον και απεριόριστη δύναμη που εσύ τους χάρισες με την ψήφο σου στα πρωτοβάθμια σωματεία και στο 8ο Συνέδριο, να κάνουν το καλύτερο για το μέλλον σου ! Φρόντισαν λοιπόν μέσα από τις διατάξεις του νόμου για την ψευδεπίγραφη Αναδιοργάνωση (Αποδιοργάνωση σωστότερα) να σε δέσουν χειροπόδαρα που να μην χρειάζεται πλέον να μπουν στον κόπο να σε γλυκαίνουν με τέτοιες εξυπηρετήσεις.
Το έγκλημα στα εργασιακά σου δικαιώματα συντελείται από κοινού με τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους που κάθε φορά προστρέχεις στην βοήθεια τους για μία αποσπασούλα. Κοίτα όμως τώρα πόσο θα στοιχίσει αυτή η εξυπηρέτηση, θα την πληρώνεις για μία ζωή μέσα από τον εργασιακό εφιάλτη που σου ετοιμάζουν.
Αναλογίσου λοιπόν: Σου αξίζει τέτοια μεταχείριση συνάδελφε, εσένα που η κοινωνία αναγνωρίζει όσο σε κανέναν άλλον εργαζόμενο την προσφορά σου αλλά περιμένει όμως από εσένα μία ποιο υπερήφανη αγωνιστική στάση με σκοπό και για τα δικαιώματα σου να παλέψεις αλλά και για ότι χρειάζεται καλύτερο να γίνει ώστε να νοιώθει περισσότερη σιγουριά από το έργο σου.
Αν όχι τότε σκέψου συνάδελφε και πράξε ανάλογα έτσι όπως αξίζει στην αξιοπρέπεια σου.
Σκέψου πως θα κάνουν ότι μπορούν μέχρι τις εκλογές για τα υπηρεσιακά συμβούλια με ρουσφέτια, ποικίλες πιέσεις και ποιος ξέρει τι άλλο για να μην βρει απήχηση το αγωνιστικό ψηφοδέλτιο της ΕΑΚΠ που μπορεί να τους χαλάσει τα σχέδια.
